Hayatımı sadeleştirmeye karar verdiğim andan beri bana yük olan insanları başımdan atmak başlarda zor gelse de artık hiç gelmiyor.
Alışmaya başladım sanki işin tuhafı her atılan lüzumsuz fazlalıklar hayatımda hafiflememe neden olurken anlamadığım hazzı da yaşamama sebep olmakta.
Sorguluyorum kendimi hiçbir işime yaramayan sadece alışkanlıklardan dolayı oluşan hep benden götüren enerjimden yararlanmaya çalışan beni yıpratan kişileri niye hayatımda tutmak için direnmişim ki?
Giden zaten gidecektir gitmemi isteyenlerden de benim kurtulmam lazım ki yoluma devam edebileyim niye zorluyorum ki ?
Benim de herkes gibi hayata geliş sebeplerim var koşulsuz sevmek arayışlarıma cevap almak kendimi yetiştirmek insanlık olarak yapmam gerekenleri yapmak gibi ,gibi.
Üstelik büyümenin yaşı da yok, her geçen zaman insana hep yeni bir şeyler öğretmekte karşılaştığın insanların sana kattıkları öğrettikleri bunları hep sorguladığın takdirde yoluna devam edebiliyorsun.
Yoksa boşu boşuna takılıp kalmak bir yerlere insanı devamlı geri götürmekten başka bir işe yaramıyor.
Herkesle aynı statüde olunamıyor aynı frekansta değerde kalınamıyor. bunların tespiti zor olsa da bulup çıkartmak bizlere düşüyor o yüzden gidecek olanlara yol vermeli, kendin de yoluna devam etmelidir insan.
Hayatın gerçek anlamı sana dayatılanlarla sınırlı kalmamalı, kalıplara hele hiç yapışılmamalı.
Beklentiye kapılmadan sadece kendine güvenen insan
hayat yolculuğunda bekleme yapmaz, indiği istasyonlarda karşılaştığı yol kat ettiği insanlarla vedalaşmayı bilerek, tekrar başka istasyonlara geçişler yapar.
Geride bıraktığı kişilere koşulsuz izin vermek gerek.
Bırakmak bir son değil, yeni başlangıçlara açılan ve belkide orada mutluluğu,şansı bulacağı eşsiz kapılardan biridir.
Unutma ....!
Sevgide kalın.......
Emel Araz
