… üzülme, ÜZÜLÜRÜM …
.
. Sorma – iyi değilim – ısrar etme, yalan söyletme.
Seni üzemem. İyiyim derim.
Ve seni aldattığım için, ben de üzülürüm işte.
Sen en iyisi mi, beni benden sorma. Halden anla.
.
. Çok ilginç değil mi – birinin senin için üzüldüğünü bilmek bile sana hoşluk veriyor- seni mutlu ediyor.
.
. Karşında o kadar çok maskeli insan var ki onları tanımak için yoruluyorsun.
Şayet dikkat edersen güzel olan bir şey var;
O, senin hakkını aldıkça, sen onun sevaplarından kazanıyorsun.
O halde kaybettim diye üzülme, biraz daha derin bakarsan, aslında kazandığını fark edeceksin.
.
. Kırılmama dayanamayacak, üzülmemen için elinden gelen her şeyi yapacak, üzerine titreyecek…. Olacak len bigün… herhalde…
.
. Neden herkes evine giderken ben sokaklarda avare avare – yapayalnız dolaşıyorum.
Neden – diyen kardeşim üzülme
– Allah hüzünlü kalplerdedir.
.
. O kadar üzülmüştüm ki – üzüntüme, üzüldüğüme üzüldüm.
.
. Olmayan için üzülme – olacağı bekle – Rabbin senin içinde bir şeyler hazırladı – bunu hiç unutma
.
. Sen üzülme, ben giderim.
.
. Sende yok diye üzülme – ben de sen varsın
.
. Sorgulamayan, üzülür.
.
. Üzüldüğüme üzüldüğüm insanlar var. Ve tekrarlamaktan korkuyorum.
.
. Üzülme, zaten biliyorsun ya.
İmtihan.
Rabbinin hatırı için sabret.
O, ne güzel bir hatır...
.
. Üzülmenin bile bir tadı var, yeter ki sen tatmasını bil.
İyi düşün.
Çok gayret et.
Dua ile sar.
Ve Rabbine bırak.
O, neylerse güzel eyler.
.
. Üzüntülerime – hüzünlerime, sebeplerini unutarak- onlara ihanet edemem – çekilen onca acı, sadece bir lafla geçiştirilemez.
.
. Ve asla unutma ki,
“Tasalanma/üzülme! Allah bizimle.” (Tövbe 40)
erolyazıcı / ABBEYT ♥️