Daha önceki yazımda belirtmiştim. Babam vefat etti. Haberleri internetten izlediğim videolar, okuduğum yazılardan takip ediyorum. Ekrem İmamoğl'nun hapse atılmasına çok üzülüyorum. Adalet diye bir şey kalmamış. Küçücük çocukları bıçaklayarak öldürenlerin gereken cezayı almaması da bunun göstergesi. Cinayet bıçağının suç aleti sayılmaması ne kadar acı. Ailesinin neler hissettiğini düşünemiyorum bile. Ben de babamı kaybettiğimde anladım. Acıyı deneyimledikçe anlarsın. Değil mi ki bu küçücük çocuk... Bir evlat...
Bir de benim çok üzüldüğüm bir şey var ki, daha önce de yazmak istedim. Ben televizyon programlarının toplumun davranışlarını olumsuz yönde etkilediğini düşünüyorum. Eğitici hiçbir şey yok. Hep kavga, gürültü. Ben de iş hayatında bulundum. İnanın bu tür davranışlar insanların günlük hayatında da karşılarına çıkıyor. Yansıyor. Diziler entrika, içten pazarlık, şiddet, aldatma dolu. Evet bu büyük bir pazar biliyorum. Ama paradan daha önemli bir şey var ki; insanların ruh sağlığı, mutluluğu. Öncelikle güzel bir dünya için çalışalım.
