“Bir insanın değerinin ilgi duyduğu şeylerin değeriyle ölçüldüğünü aklından çıkarma.” Demiştir Aurelius (*F)
Bu söz, benim bugüne kadar okuduğum en anlamlı sözlerden biridir.
Bu anlamda en değerli kişi sanatla, yazıyla, şiirle; toplumun genelini ilgilendiren ve yarınlara güzel şeyler katanlardır…
Topluma, yarınlar için bir şeyler yapabilenlerdir.
En değerli insanlar; çevrelerine sevgi verebilenler, bilgilerini paylaşanlar, şiddete karşı çıkanlardır…
Kişinin giyimi iyi ya da kötü olabilir ama kalbinde kim bilir ne acılar vardır, ne sancılar çekilmiştir ama görülmezler.
Görünen taraf sadece kişinin giyimi, kuşamıdır.
Görünmeyen taraf ise iç dünyasıdır.
Ama bir yazarın, sanatkârın iç dünyasını da eserleriyle görebiliriz. Yine de unutmamak lazım ki, kimi hüzünler asla anlatılamaz, yazılamaz, dile gelmez.
Kimi acılar ise bir ömür boyu paylaşılmaz.
İnsan bu dünyada, bu anlamda gerçekten kendi iç dünyasında biraz yalnızdır; acısını, hastalığını tek başına yaşar. Ve en çokta karşılıksız aşk acısını yine tek başına çeker…
Bana göre bir yazarın değeri, toplumun tüm gelenini kapsayan bir özlemi ne kadar dile getirebilmiş, bir yanlışa ne kadar karşı çıkabilmiş olmasında saklıdır.
Hele hele siyasi olarak iktidarda olan görüşe yaranmak için değişiyorsa, güzele çirkin, yanlışa doğru diyorsa, öylelerine ne yazar denir ne de sanatçı.
Çünkü onlar, devletin sahibini sadece iktidarda olan partiyi sanırlar.
Oysa iktidar, belli bir süreyle devleti, millet tarafından yönetme yetkisi verilmiş siyasi bir partidir.
Bir yazarın bilgisine bakılması gerekir.
O yüreğinde, o aklında binlerce kişinin bilmediği neler var, bunlara bakılması ne doğru olandır. Yazarın bu bilgiler ise, her şeyden daha kıymetli olup, daha da önemlisi bu bilgilerini, birikimlerini kitabında toplamış, yüzlerce kelimeye dökebilmiş olmasıdır. 21.05.2025