Paylaşmak, bir anlamda, insan yüreğinin bereketidir. Bazı şeyler paylaşıldıkça çoğalır. Mutluluk gibi, umut gibi, sevgi gibi.
Bir çocuğun elindeki ekmeği bölüp yanındakine uzatması, bir annenin yorgun elleriyle pişirdiği yemeği komşusuna götürmesi, bir dostun sessizce omuz vermesi dostuna... Hepsi paylaşmaktır aslında. Hepsi de bizi biz eden kodlardır bir anlamda.
Paylaşmak sadece bir parça ekmek, bir kalem ya da bir battaniye değildir. Bazen bir gözyaşıdır paylaşılan. Bazen bir tebessüm, bazen bir suskunlukta verilen destek.
İnsan, yükü ağırlaştığında yalnızca omzuna değil, yüreğine de birinin dokunmasına ihtiyaç duyar. Çünkü bazı acılar anlatılmaz, sadece paylaşılır. Bazen de yükü hafifletir paylaşmak.
Zaman geçer, insanlar gelir ve gider. Ama bir gün içtenlikle paylaştığınız o anlar, hep kalır. Unutmazsınız; çünkü ruhunuzun en sessiz, en derin yerine işlenmiştir. Paylaştığımız her güzellik bizi çoğaltır, büyütür, insan eder.
Sahip olduklarımızın gerçek değeri, onları bir başkasıyla paylaştığımızda ortaya çıkar. Bazen en değerli paylaşım, sadece yanında olmaktır. Sessizce, gönülden. Unutmayalım ki aylaşmak, sadece elin değil, yüreğin cömertliğidir.
İzzet Irmak
