Gün sonunda evime dönerken akşam için hangi filmi izleyeceğimi planlamak, yaktığım mum kokusunda kişisel bakım yapmak, karga gördüğümde sesleri ve görüntüleri hakkında çirkin olmadıklarını onlara anlatmak benim için bir tür terapi gibi.
İçecek içmek gibi sıradan bir eylemi bile kafamı dinleyerek o anı özel hale getirmeyi severim. Çünkü bu, günlük rutinimde bir anı özel kılar ve kendime verdiğim değeri gösterir.
Yaşadığım zorluklarda her seferinde 'tecrübe oluyor ya' demenin anlamsız ve sinir bozucu tesellisine rağmen, içsel bir sakinlik ve mutluluk bulmanın yollarını arıyorum (aramızda kalsın buluyorum da) Çünkü benim için önemli olan, ön yargılar ve ego ile dolu dünyanın beklentilerine değil, kendi iç sesime kulak vermek ve kendi mutluluğumu sağlamak.
kendi kendine yeten insanlar - çağımızın bencilliğine meydan okuyabilen özel insanlardır. tebrikler
Sıradanlaşan günlük rutinimiz bile mutlu olabileceğimiz çok şey barındırabilir, hatırlattığın için teşekkür ederim :)