Ülkemizde psikolojik olarak karantinaya girme zamanı gelmiştir.
Bu kadar tepkisizlik duyarsızlık nereye kadar devam edecek?
Acıların üzüntülerin korkuların üstünün örtülmesi ve en kötüsü benimseyerek kanıksanması, normalleşmesi.
O kadar çok konu var ki hangisinden başlamalı hangisi hatırlatılmalı öncelik tanınmalı diye düşünmeden edilemiyor.
hayat pahalılığından mı? insanların geçinmekteki zorluğundan mı? güvencesizlik mi?
Korkular tepkisizliği, adaletsizlik ise yarınsızlığı getirdi.
Hiç kimsenin kendini güvende hissetmediği gün gibi ortada, kendimizden çok sevdiklerimizi düşündüğümüz bu zamanlarda düzeltmek için herkesin şöyle düşünüp ne oluyoruz, nereye gidiyoruz demenin zamanı gelmedi mi?
Nereye baksan elinde kalmakta Sosyallik özgür ifade kısıtlanmakta korkular yüreklerde bastırılmakta.
Binbir güçlüklerle alınmış bedeller ödenmiş bir vatan’da bunları yaşamak kadar acı bir şey yok.
Bu ayrımcılık, bölünmek niye herkes Bu vatanın evladı değil mi?
Kişi kendi gibi olmadığı sürece başkasını olduğu gibi kabul etmediği sürece bunları yaşamak kaçınılmaz zorunluluk haline geldi.
Bu kadar zor olmamalı karşısındakine olduğu gibi bakabilmek ,kabul edebilmek sevmese de saygı duyabilmek başarısını takdir edebilmek zor durumunda yanında olabilmek.Her şeyden önce insanlık görevidir bu.
Gitgide insanlığımızdan oluyoruz. nefretlerimiz hırslarımız bizlere nereye götürüyor hiç düşündünüz mü? Düşünülseydi eğer olduğu gibi kabul edilseydi insanlık bu hallere hiç bir zaman gelmezdi.
Bilmeyenler ,bilenlere kulak verseydi boyanan karartılan gözlerini açabilseydi sorgulayabilseydi her şeyden önce yaşananları.
Bağımsızlığın Özgür iradenin ne kadar önemli olduğunu anlayıp körü körüne takılmasalardı cahilliğin peşine bu hallere gelinmezdi.
Peki bitti mi her şey ? Tabiki hayır…..
bıkmadan usanmadan bu gerçekler yinelenecek, öğretilecek, hatırlatılacak.
Umutlar tükenmedikçe hayattan güzel beklentiler hep olmaya devam edecek. Bizlere bırakılan misyon bu, öğretilen temelden ve yıkılmayacak, kaçmamamız gereken bir demokrasi mirası omuzlarda
sorumluluklarımızı hadi şimdi hissetme zamanındayız…
Sevgilerimle…
Emel Araz
