Bir gün zengin bir adam oğlunu kırsal kesime götürüp ona insanların ne kadar fakir olabileceğini göstermek istemişti. Çok fakir bir ailenin çiftliğinde bir gün bir gece geçirdiler. Şehre dönerken baba oğluna sordu:
-Yolculuğumuzu nasıl buldun?
-Çok güzeldi babacığım diye cevap verdi oğlu.
-İnsanların ne kadar fakir olabileceğini gördün, değil mi?
-Evet
-Peki ne öğrendin?
-Şunu gördüm dedi oğlu. Bizim evde bir köpeğimiz, onların dört köpeği var. Bizim evde bahçenin yarısına kadar gelen bir havuzumuz, onların kilometrelerce uzunluğunda dereleri var. Bizim bahçede ithal lambalarımız, onların yıldızları var. Bizim taraçamız ön bahçeye kadar, onların ki ise ufka kadar uzanıyor. Ufaklık konuşurken, babası şaşkınlıktan tek kelime bile edemedi. Ve çocuk ekledi:
-Ne kadar fakir olduğumuzu gösterdiğin için, teşekkür ederim babacığım!
KISSADAN HİSSE;
Fakirlik paranın yada dünyevi varlıklarımızın olmayışı ile değildir her zaman,gerçek fakirlik elimizdeki olanlar ile yetinmeyi bilmemekle ilgilidir aslında,nice varlıklı ailelerin asıl fakirliği mutlu ve huzurlu bir yaşam içinde olamamalarıdır, gönlümüzdeki merhamet fakirliğidir.
VESSELAM
ADNAN KESİK