Arapça, Türkçede binlerce kelimeye hayat vermiştir. Günlük konuşmalarımızdan edebiyata kadar Arapça kelimelerin dilimizdeki etkisini öğrenin.
Türkçe, tarih boyunca farklı dillerin etkisiyle gelişmiş ve zenginleşmiş bir dildir. Bu süreçte Arapça, sadece dini ve edebî metinlerde değil, günlük yaşamda da dilimize derin izler bırakmıştır. Bugün konuştuğumuz Türkçede farkında olmadan kullandığımız pek çok kelimenin kökeni Arapçadır. Peki, Arapça olmasa günlük hayatımızda iletişim kurabilir miydik?
Arapça kelimeler olmadan konuşmaya çalıştığımızda, gündelik iletişimimizin büyük ölçüde kısıtlanacağı hemen fark edilir. Örneğin:
Bir yanlışımızı telafi edemez, özür ya da mazeret sunamayız.
Öfkelenen birini teskin edemez, nasihat ya da vaaz veremeyiz.
İsteklerimizi belirtirken rica edemez, birbirimizi teselli edemeyiz.
Hatta “şey” kelimesi bile Arapçadır. Onu çıkarırsak, cümlelerimizi toparlamakta bile zorlanırız.
Nüfus cüzdanı, ilan, lezzet, iştah, haber, kitap, cadde, etraf gibi kelimeler Arapçadır.
Köy, kasaba, belde, memleket, vatan kelimeleri yine Arapçadan dilimize girmiştir.
Din, iman, vatan, ar, namus, haya, şeref, akıl gibi temel kavramlarımızın neredeyse tamamı Arapçadır.
Kısacası, Arapçanın katkısı olmadan ne günlük hayatta ne de kültürel ve edebî yaşamda ifade gücümüz tam olurdu.
Arapça kelimeler yalnızca iletişimimizi değil, aynı zamanda düşünce biçimimizi de şekillendirmiştir. Ahlak, edep, samimiyet, muhabbet, kanaat, huzur, bereket, saadet gibi kavramlar, toplumsal yaşamın ve değerlerimizin vazgeçilmez parçalarıdır.
Edebiyat, tarih, siyaset, sanat, ticaret, hatta günlük konuşmalar Arapça kökenli kelimelerle doludur. Arapça olmasa ilim, fen, mefkûre, dava gibi kavramları dile getiremeyiz.
Bugün farkında olsak da olmasak da Arapça kelimeler, Türkçenin ve kültürümüzün ayrılmaz bir parçasıdır. Birçok duyguyu, düşünceyi, kavramı Arapça kökenli kelimelerle ifade ediyoruz. Hatta günlük hayatımızda iki kelime edebilmek bile çoğu zaman Arapça sayesinde mümkün oluyor.