ANNE
Sana bu mektubu çok uzaklardan gönderiyorum güzel annem!
Uzaklardan diyorum;
çünkü ruhumu insanlara açmayalı yıllar oldu.
Ben gibi okullarda,
alengirli kitaplar okumadın.
Şu acısı tadına karışan dünyayı da ben kadar bilmezsin.
Ama; sen gibi hiç kimse dokunamadı ruhuma.
Ve ben anladım ki,
çok okumak ve bilmekle kimse kimsenin ruhunu anlayamıyor.
Ruhun dili bambaşka ...
Etrafım çok bilen ama az hisseden insan kılıklı sahtekarlarla dolu.
Bugün sevgi denen şeye hala inanıyorsam
buna sebep sensin.
Ve bir gün duyguları iflas etmiş dünyayı kurtaracaksa eğer,
karşılıksız ve sonsuz sevmeyi bilen bir annenin yüreği kurtaracak...
Ben annem hariç,
sevdiğim her şeyde yanıldım. !
Ben daha küçücüğüm,
Ellerim küçük, yüreğim ise büyüdü Anne
Sığmıyor kafesine
Çırpındıkça çırpınıyor Anne
Ben daha küçüçüğüm
Sensizlik kocaman bir yük
Taşıyamam, incinirim, kırılır sol yanım
Seni sana anlatmaya söz bulamam Anne
Ben daha küçücüğüm
Karanlıklar korkutur beni
Aydınlığa henüz çok var
Ellerim üşür yalnızlığımda Anne
Ben daha küçücüğüm Anne
Yolumu bulamam, izin kaybolur
Yüzün gelir aklıma çizgilerin kaybolur
Beni sevmelerini özlerim Anne
Ben daha küçücüğüm Anne
Toprağınla tanıştım, hasret rüzgarınla konuştum
Yalnızlığın karanlığıyla dertleştim
Aydınlığı aralayan güneşe seni sordum Anne
Geceler yokluğun gibi ıssız
Gündüzler kalabalık ama yalnız
Hayat zor, hayat yorucu ben ise kaldım cılız
Gel, gel sensizliğe bir isim bul da öyle git Anne
Bulutlar bir bir sıralansa da gökyüzünde
Şimşekler ardarda çaksa da kırbaç gibi yere
Ne gözümdeki yaşım olurlar
Nede yüreğimde ki yalvarışımı anlarlar Anneeeee.
SEVGİYLE KALIN...
