SONSUZ SEVGİM ANNEM
Sen benim yolumu aydınlatan
Karanlık dehlizlerde
Gece fenerimsin
Beni koruyan kollayan gücsün
Senin varlığınla mutluydum
Yokluğun hasretle yakıyor anne
Sevgin yıldızlar gibi parlaktı
Seninle öğrendim mutluluğu yaşamayı
Seninle hayat buldu bu cansız bedenim
Şimdi yokluğunda yollara dökülmüş yaprak gibiyim
Ağaran saçlarimi okşayan yok
Taradığın saçlarım yerinde yok
Şimdi dalgalar yükseldi yokluğunda
Fırtınalar dalgalar üzerime doğru geliyor
Sığınacak limanım yok
Aç kucağını annem sığınmak istiyorum
Gözlerimde bir yetim ağlıyor
Yokluğunda karalar bağladım anne
Şimdi sensiz kuru bir çöldeyim
Sensiz bu hayatı ben neyleyim
Bekle bende sana gelmekteyim
Cennetin en güzel yerinde
Biliyorum beni beklemektesin.
Sonsuz sevgim annem
Şenay Bilgiçli İSTANBUL/ Pendik