Gecenin zifiri karanlığında
Lapa lapa yağan kardan sonra
Sokak lambasının aydınlığında
İnceden inceye yağmaya dönüşen kar
Sokaklar tenha ve sessiz
İçindeki yanan ? ateşi dışa vururcasina
Yanan sokak lambası.
Ve parkta ki oturakta uyuyakalan kimsesiz genç
Ve etrafını bir yorgan gibi saran kar
Onun yanında sanki umut var dercesine açan Kardelen çiçeği.
En masum haliyle karda başını göstermiş
Karda Eşini arar gibi umut verircesine
Tüm umutsuzluklara rağmen.
Bir beyaz martı göz kırpar kardelene
Hep aynı melodiyle şakrar.
Bakışlar öylece
Sonra sokak lambası söner
Üşümüştü belliki.
Artık sokaklar ve ben yanlızdık
Karın beyazliginda
Küçücük penceremden dışarıyı izlerken
Yada ben öyle sanmıştım.
Ağaçlara takıldı gözlerim.
Ağaçlar gelin olmuş telli duvaklıydı
Bulutlar sere serpe uzanmış yatar gibiydi.
Tüm beyazlığı yer yüzüne indirirken.
Kuşlar aynı melodiyle sesleniyordu.
Derken iki sevgili belirdi karlar arasında
Ele tutuşmuş yanlızlıklarını yırtarcasına.
Farkettimki ben ve yanzlığim
Tüm düşüncelerden bir resim cizmistim
Ben ve yanlızlıgım huzur doluyduk
Bir aşkın kar yağışından geliyorum.
Karlar düşerken hayatıma.
ŞENAY İÇLEK BİLGİÇLİ İSTANBUL