EFKÂRLAR
Oturup ardından ağıtlar yaktım
Feryat figan edip yerlere çöktüm
Sel olup çatlayıp huzura aktım
Yine bu gönlüme efkârlar çöktü
Çöktü bu gönlüme yine efkârlar
Neden garip başa yağar hep karlar
Kapkara dumanlar içimi sarar
Yine bu gönlüme efkârlar çöktü
Sil dedim gönlüme bilmem siler mi
Dökülen gözyaşım birgün diner mi
Felek vurmuş zaten ecel tokatı
Yine bu gönlüme efkârlar çöktü
Söz Şenay Bilgiçli
