COCUKLUGUM TOZLU RAFTA
Çocukluğum tozlu rafa sığınmış
Saklanmiş mektuplar bir de hayalim
Metruk binada çocukluğum kalmış
Kilitli kapılar ardında yatan
Bir ben kalmişım bir de anilarım
Bir basamağı kırık merdivenden
Geçmişin ayak sesleri geliyor
Gıcır gıcır gıcırdayan basamakta
Kardeşlerimin sesi yükseliyor
Bir ben kalmişım birde anılarım
Annem babam canım Nurayım derken
Annem babam Şenayım kızım derken
Annem babam günayım yavrum derken
Annem babam Korayim oğlum derken
Bir ben kalmişım birde anılarım
Çocukluğum geçip gitmiş önümden
Ne ev kalmış ne kardeş anam babam
Kapısı kilitli evin önünde
Çıkmaz Sokak pencerelere bakan
Bir ben kalmişım birde anılarım
Anıların gülü solmuş sızlıyor
Yüregimden kanlı yaşım sızıyor
Güzel günleri andıkça icimden
Tuzlu raflardan bir çocuk gülüyor
Bir ben kalmişım birde anılarım
Söz Şenay Bilgiçli
