Sevmesini bilmeyen kim varsa, gider onu bulurum onca insan arasında oysa ki hikmet bilmem, ilim bilmem, irfan bilmem. Kendime hayır dokuyacak bir hırkam yokken, iki ters bir düz hayat dokumaya kalkarım çabasız. Oysa ki üstüm başım yamalı ve ayaklarım naylondan terlikli... Sanırsın ki asa var elimde, hani şu denizleri ikiye ayıran asa; sorsanız ben geçmiş miyim o engin denizden? Benim dünyam küçük ama denizler benim yüreğimden geçer...
Ben sevmeyi öğretirim insana er ya da geç; sevmeyi yazarım ben, uzun uzun anlatırım... Asam yok denizleri ikiye bölemem belki ama denizin dibinde ki inciye taş olmadığını anlatırım...
Benim asam kalemimdir; ben kırgınım diyemem yazarım, seviyorum diyemem yazarım. Ağlarım, özlerim ve hep gülerim... Güldükçe, ben yazılarımda konuşurum. Dedim ya; asam kalemimdir benim.
Seda Özlem Başpınar