Bazen bir kelime, bazen bir bakış... İnsan onuru en çok da tekrar eden küçük darbelerle yıpranır. Gerçek bir olaydan esinlenen bu hikâyede, toplumun dışladığı bir kambur adamın yıllarca bir iş insanı tarafından sözde “nazikçe” alaya alınmasının ve sonunda yaşanan dramatik olayın izini sürüyoruz.
Bu çarpıcı dava, yalnızca bir cinayeti değil, insan onurunun sınırlarını da sorgulatıyor. İşte, adaletin, empatiyle nasıl buluştuğuna dair unutulmaz bir savunma ve ders niteliğinde bir yaşam kesiti.
Kambur Adamın Hikâyesi
Bir şirketin önünde, yıllardır balık bıçağıyla sokakta çalışan kambur bir adam vardır. Holding sahibi her sabah ve akşam geçerken adama seslenir:
“Günaydın kambur... Nasılsın kambur... İyi akşamlar kambur...”
Yıllarca süren bu tekrar, şaka gibi görünse de kambur adam için onur kırıcı bir yük hâline gelir.
Ve bir sabah… Kambur, bıçağını çeker ve iş adamını öldürür.
Hiçbir avukat bu davayı almak istemez. Kambur ise sessizliğe gömülür.
Ta ki Fransa’dan gelen bir avukat davayı gönüllü olarak üstlenene kadar…
Savunmanın Gücü
Mahkemede avukat, herkese teker teker yüksek saygı ve sevgilerini iletirken, hâkim sabırsızlanır ve masaya vurur:
“Yeter artık, savunmaya geç!”
Avukat şu sözlerle savunmasına başlar:
“Bana iki dakika bile sabredemediniz. Sevgi ve saygı getirdiğim hâlde beni azarladınız.
Müvekkilim ise yıllarca ‘kambur’ diye anılarak her gün onuru zedelendi.
Onun taşıdığı kambur yetmezmiş gibi, her gün ruhuna da kambur yüklendi…”
Ve jüri, bu savunmanın ardından kambur adamı beraat ettirir.
Bu gerçek hayat hikâyesi, bize şunu hatırlatır:
Alay, şaka ve tekrar; bir insanın ruhunda derin yaralar bırakabilir.
Empati kurmadığınız her insan, bir gün sustuğu yerden bağırabilir.
16.07.2025 15:00:39