Hayatın bazı anları vardır; üzerinden ne kadar yıl geçerse geçsin, kalpte bıraktığı iz silinmez. Bu anlamlı hikâyede olduğu gibi… Erdemin, vicdanın, eğitimin ve insan olmanın ne demek olduğunu anlatan, bir öğretmenin sessizce verdiği ders yıllar sonra hâlâ yankılanıyor.
48 yıl sonra, parkta tesadüfen öğretmenini gören bir adam, geçmişte yaşadığı bir olayla hayatının en büyük dersini nasıl aldığını anlatıyor. O gün yaşananlar sadece bir saat hırsızlığı meselesi değil, bir insanın ömür boyu taşıyacağı bir vicdan pusulasının doğuşu...
İşte, gözleri yaşartan o ibretlik hikâye:
Erdem Dolu Hikâye:
Adam, parkta oturan yaşlı bir adamın yanına yaklaşır:
– “Hocam, beni tanıdınız mı?”
Yaşlı öğretmen tereddütle bakar:
– “Hayır, tanıyamadım.”
Adam gülümser ama biraz da mahcup bir sesle devam eder:
– “Ben öğrenciniz M…a. Yıllar önce, sınıfımızda bir arkadaşın saati kaybolmuştu. Ben çalmıştım. Siz arama yapmak için hepimizi tahtaya dizdiniz ama sonra gözlerimizi kapatmamızı söylediniz. O an, cehennemi yaşadım ama siz kimseye bir şey söylemeden saati bulup sahibine verdiniz. Hiç kimse bir şey anlamadı. Beni utandırmadınız… O gün aldığım ders, bütün ömrüm boyunca vicdanımı ayakta tuttu. Unutmadım hocam. Siz hâlâ içimde yaşıyorsunuz.”
Yaşlı öğretmen bir süre sustuktan sonra, öğrencisinin omzuna yaslanarak şöyle der:
– “O olaydan sonra unuttum gitmişti... Ama şimdi sen hatırlatınca yeniden canlandı.
Ben de gözlerimi kapatmıştım, içimde bir yargı oluşmasın diye. O çocuğun kim olduğunu hiç bilmek istememiştim... Meğer senmişsin. Nasılsın?”
Bu dokunaklı hikâye, bize bir kez daha gösteriyor ki; gerçek öğretmenlik sadece bilgi değil, erdem kazandırmaktır. Bazen bir kelime, bazen bir bakış, bazen de sessizlik hayat boyu sürecek bir ders bırakabilir.
18.07.2025 16:59:00