Evveldi, Güzeldi
Yan yanayken saate bakmanın ayıp olduğu zamanlardı.
Evveldi. Güzeldi.
Karşılıklı oturunca bir gözlere, bir de uzaklara bakılırdı. Sohbetler eski günleri yad ederdi.
Evveldi. Güzeldi.
Ellerde telefonlar yoktu. Çocuktuk. Büyükler eski günleri konuşurken uyuyakalmak diye bir şey vardı.
Evveldi. Güzeldi.
Sevmeler sessizdi, sebepsizdi. Gösterişe gelmez, nedenlere sığmazdı.
Evveldi. Güzeldi.
Her şeyden önce samimiyet gelirdi. Sevda sırdı; söylenmezdi. Sevilenin adına türküler yakılır, ardından kimseye yakınılmazdı.
Evveldi. Güzeldi.
Eşyalar pahasıyla değil, hatırasıyla kıymetlenirdi. İnsanlar aldıklarıyla değil, verdikleriyle değer kazanırdı.
Evveldi. Güzeldi.
Utanmak vardı. Yüzsüzlük prim yapmazdı.
Evveldi. Güzeldi.
Dert çekmenin bile bir adabı vardı. Gönlün yükü, gözlerden anlaşılırdı. Gönülden geçen ile dilden dökülen arasındaki mesafe bu kadar uzak değildi.
Evveldi. Güzeldi.
Kalpler arasındaki mesafeleri sonradan icat ettik. Henüz yenilmemiştik kendimize.
Evveldi. Güzeldi.
Mutluluk fotoğraf karelerinden ibaret değildi.
Evveldi. Güzeldi.
Mutlu edilmek isteği hastalık değildi. Eşyalar değil, insanlar ağırlanırdı evlerde ve kalplerde.
Evveldi. Güzeldi.
Henüz bu kadar yalnız değildik. Başkalarının beğenisi her şeyden önemli değildi.
Evveldi. Güzeldi.
13.08.2025 15:05:49